Zon, haribo's en kots.
Vier maanden zijn ondertussen gepasseerd. Ik heb bijna geen angstaanvallen meer, zit binnen een dikke kilo aan 60 kg en ben zowaar vorige week voor 't eerst gaan sporten. De zon schijnt en ik werk af en toe. Het gaat wel goed geloof ik!
Toch knaagt er iets aan me..
Die antidepressiva. Ik twijfel constant of de staat waar ik me nu in bevindt wel zo goed is voor me. Hij voelt heel goed, alleen ben ik er vaak niet bij op de wereld. Die mentale "haribo-snoepjes-staat" zorgt ervoor dat ik veel dingen niet hoor. Of dat ik anders reageer als ik vroeger zou doen. Mijn omgeving merkt dat wel geloof ik. Maar het wordt meestal bewust genegeerd. Fijn!
Op mijn werk is het niet zo handig. Ik ben tien keer sneller moe dan ik ooit ben geweest. Na een dag van twee shiften ben ik zo kapot dat ik drie nachten moet bijslapen. Waar ik vroeger mijn hand nog niet omdraaide voor 13 uur te werken moet ik me er nu mentaal op voorbereiden.
Maar, zoals Willemijn altijd zegt: "Laat het los!". Ik heb afgelopen week een interview met deze ervaringsdeskundige mogen ineen flansen en dat leverde heel veel gelach en een dik happy feeling op! Binnenkort verschijnt dat interview op mijn blog.
Voor nu ga ik even chillen op mijn haribo-pil, en de zon buiten opzoeken.
Oja, en Puckie uit zijn plas kots halen. Ik hoor namelijk weer geluiden van buiten komen.
Zie je, ik hoor best nog wel wat!