Piekeren, maar wel 60 kilo wegen!
"Stop met piekeren..Stop.Met.Piekeren. Niet vergeten de was in de droogkast te steken, oh ja en morgen die rekening te betalen. Shit, de loodgieter kon zondag niet. Verzetten naar maandag dan. Ik ben super moe. Waarom lukt het slapen nu niet? Interview afspreken met psychotherapeut, niet vergeten bellen naar dat centrum. Morgen dat filmpje monteren, morgen gaat niet want ik werk 's middags en 's avonds. Andere dag dan. Gids kopen voor Spanje. Niet vergeten nogmaals ontstopper te gaan halen. Femke terug sms'en. Larissa eventueel afzeggen want de tijd is te kort. Bourla niet vergeten contacteren. Deborah, ga slapen. Nogmaals, stop met piekeren!"
Zo ziet mijn slaapritueel er ongeveer uit, als ook vannacht. Dit bovenste stukje neemt ongeveer zo'n 15 seconden in beslag.
Vannacht lag ik weer uren wakker. Ik heb verschrikkelijk geslapen en werd om het halfuur wakker van mijn eigen gepieker/dromen. Alprazolam gebruik ik tegenwoordig niet meer. Soms mis ik mijn cocktail wel, erg hé. Maar 't is nu aan mij! De ene nacht slaap ik slechter, de andere beter. Maar wel zonder drugs.
Althans voor het slapen gaan. De antidepressiva controleert mij nog overdag. Tot lente 2017. En dat jaagt me schrik aan, zeker na het bekijken van dit filmpje:
Wel kut, ik wou m'n rijbewijs halen in 2017. Toch maar even checken of dat met de haribo's mag.
Grappige note van de dag: ik bleef de laatste tijd zeuren tegen mijn lief over het feit dat Puckie zo dik aan het worden was. Wat blijkt? Dat kattenras heeft een extra speklaagje met een reden. Normaal gezien lopen die katten rond in meer sneeuwrijke oorden. Als hij dan door de sneeuw moet schuifelen bevriest zijn buikje niet aan de grond. Schattig.
Ik ben zelf voor het eerst sinds twee jaar de 60 kilo gepasseerd. Minder schattig, wel heel goed!