Hoe voelt een burnout na zes maanden (voor mij)?
(3/08/16 no make-up)
Eerlijk?
Als een bevrijding.
Ik ben dankbaar dat mijn geest en lichaam zo uitgeput waren dat ik niet meer kon vechten.
Ik ben vaak nog héél moe hoor en zit snel tegen mijn limiet. Maar wat een inzichten. Ik volg mijn hart, in plaats van mijn hoofd. Soms is dat heel moeilijk want het brein wil vaak andere dingen van ons dan het hart.
Ik kies voor de juiste mensen om me heen nu, ook al kwets ik daar anderen soms mee.
Ik kies voor wat ik wil, al schrijven anderen me af als egoïstisch (en dat vind ik soms nog verdomd moeilijk).
Ik kies ervoor om te accepteren, wat er ook gebeurt.
Als ik een nacht bijna niet kan slapen, en een dag niet kan eten hoort dat er dus ook bij.
Ik kan eindelijk zeggen dat ik niet meer bang van je ben, Mr. Fear. Je angst overvalt me soms nog maar het is oké. Ik wéét dat alles goed komt. Er staan me de komende maanden sowieso nog wat onverwachte, hectische momenten te wachten. Maar laat maar komen.
Ik ben er klaar voor.
Ik geloof dat ik begin te leren loslaten..