Depressie, de duivel himself
Moe gehuild staar ik voor me uit en veeg boos mijn tranen weg. Ik kwam vandaag thuis na een intense dag les en voelde me leeggezogen. Tijdens de busrit stak het stemmetje weer de kop op. Ow yes, DAT stemmetje. Het stemmetje van de depressie.
"Waar ben je mee bezig? Je kan dit niet aan. Je hebt veel te hoog gemikt. Vergeet dat diploma nou gewoon en geef het op. Het is toch duidelijk dat je het niet kan? Je bent amper een week bezig en je bent alweer moe. Zie je wel dat het te vroeg is. Zie je wel, dat jij het niet kan. Het is niet voor je weggelegd."
Thuisgekomen kroop ik in bed. Het eerste uur heb ik gespendeerd door naar de grond te staren. De gedachten raasden als een mallemolen door mijn hoofd. Het stemmetje van de depressie neigde om de overhand te nemen. Net wanneer ik alles weer op de rails had, BAM, daar was ie terug. Onverwacht. Het lijkt wel alsof het een soort van plaaggeest is die me er af en toe aan moet herinneren dat hij ook nog bestaat, en ik hem vooral niet mag vergeten.
Met het stemmetje kwam ook de verstikkende angst weer boven. Ik panikeerde volledig.
"Gaat het zo altijd zijn?", vraag ik me hardop af. Diep vanbinnen weet ik het antwoord. Als een duivel die op de loer om de hoek ligt, zo voelt een depressie. Laat je even gaan en je krijgt hem gegarandeerd voor je neus. De burn-out is zienderogen verdwenen. Ik heb terug fut en energie, en kan terug genieten.
Maar die verdomde depressie. Wat haat ik hem. Hij maakt me zo zwak, zo zielig.
Ik huil en laat de tranen stromen. Het is halftwee en ik blijf piekeren, blijf nadenken. De emoties van de afgelopen maanden komen binnen. Het afscheid van mijn relatie, herinneringen die beginnen te vervagen, een onbezonnen verliefdheid die geen kans heeft. Even doet het teveel pijn.
Ik besluit voor vanavond een halve Alprazolam te nemen. Na een halfuur voel ik mijn gedachten verstommen, de paniek neemt rustig aan af. Het is allemaal wat minder heftig.
Een tijdelijke oplossing, een vlucht.
Ik geloof dat het tijd is dat ik die psychotherapie eens een keer serieus ga nemen.