Mijn verleden bevat meer oorzaken dan ik dacht.
Ik geloof dat ik vroeger niet zo'n "pleaser" was. Ik gaf vooral veel om mezelf, althans dat liet ik naar de buitenwereld zo uitschijnen. Dat leek me nu eenmaal gemakkelijker want dan kon zeker niemand me kwetsen.
Ik had een grote mond, een flinke portie lef en handen om te werken. En dat deed ik met overgave in de horeca. Ik combineerde vaak 2-3 banen. Het geld vloog vaak buiten. Ik durfde gemakkelijk honderden euro's in een sauna spenderen en dronk als een boerin. Ik was egoïstisch, flirtte erop los en leefde zoals een echte 18-jarige. Goed, ik was er dan wel 21 ondertussen maar dat maakte niet zoveel uit.
Toen ik in Australië belandde en mijn vorige relatie zag stranden huisde ik in België terug al snel weer samen met een roomie. Het drinken begon vanaf vooraan inclusief de gevolgen.
Ik vond weer een nieuwe horeca-job en leerde zo ook weer iemand kennen. Die iemand bleek ook wel een losbol te zijn en vaak waren we nachten lang wakker. In de periode dat ik hem had leren kennen had ik ook voor het eerst besloten om terug te gaan studeren. Mijn passie was schrijven en of ik er nu goed in was of niet; het werd tijd dat ik daar iets mee ging doen. Ik besloot nogal snel om Journalistiek te gaan studeren, omdat dit het meest bij me aansloot.
Het werd tijd om iets van mijn leven te maken. Ik kon niet altijd in de horeca blijven, de speeltuin moest een keer verlaten worden. Wel zou ik mijn studie blijven combineren met de speeltuin, want rekeningen blijven nu eenmaal binnenkomen.
Mijn relatie werd serieuzer en al snel trok ik bij mijn chef in. We woonden boven het restaurant waar hij in de keuken stond en ik startte met studeren. In het weekend versterkte ik team Borderline waar aan een flink tempo het niveau omhoog ging.
"Na drie jaar behaalde ik mijn diploma, vond een job en leefden we nog lang en gelukkig"
Wait, rewind...
Juist, dat laatste is nooit gebeurd.
Want ik belandde in een burn-out. Stilletjes aan begin ik erachter te komen dat die burn-out een optelsom van wat oorzaken is. Ik hechtte vroeger veel waarde aan mijn werk maar voelde me er niet trots door. Met mijn studie zou ik dat wel bereiken. Ik moest en ik zou deze studie dus halen. Kostte wat het kost. Ondertussen kreeg ik het ook nog voor elkaar om een relatie langer te houden dan een aantal maanden, ik zou er dus alles aan doen om dat zo te houden. Als het aan mij lag zou ik elke dag vers koken, een opgeruimd huis, alle rekeningen netjes betaald...
Maar zo liep het niet. Vaak zag ik dat ik steken liet vallen en dat frustreerde me. Ik compenseerde dat met me meer te focussen op mijn job. Ik nam meer verantwoordelijkheid op me dan dat mijn functie eigenlijk inhield en voelde me daar iets beter door. Mijn hoofd draaide al overtoeren maar dat maakte allemaal niet uit. Ik presteerde op het werk en op school, mijn huishouden kon nog wel beter.
Mijn eerste jaar Journalistiek was een op- en afgaande rit. Ik ging van 12 onvoldoendes naar 1 onvoldoende, sliep vaak 3 Ã 4 uur per nacht en merkte hoe lief meiden konden zijn. Ik had vroeger voornamelijk mannelijke vrienden gehad en voor het eerst merkte ik dat een groepje van vrouwen ook best aangenaam gezelschap was. Ik klom (in mijn ogen) op in de sociale ladder en wou ook hier geen steken in laten vallen.
Eigenlijk had ik helemaal geen tijd om te kletsen bij een drankje. Maar toch deed ik het af en toe.
Om me gelijk nadien weer schuldig te voelen. Want er moest nog zoveel werk gebeuren...
---volgende keer meer---