Afkicken van de roze happy pills.
Ik heb de laatste dagen heftige nachtmerries/dromen en ik zweet extreem veel. Mijn ritme van veel nachten met weinig slaap en weinig nachten met veel slaap houdt aan. En in die laatste nachten droom ik vaak heel heftige, realistische dingen. Vaak zijn het de dingen waar ik over getwijfeld heb in het dagelijks leven die terug komen. Soms zijn het situaties die ik me tijdens het piekeren heb ingebeeld die in zijn extreme uitkomen.
Alprazolam is echt een sneaky bitch. De eerste (en tweede) week geeft het zo'n zalig gevoel. Even geen angst, geen benauwdheid en constante pijn door de honger. Een soort rust waarbij je zorgeloos gelukkig bent; een combinatie van high en stoned ongeveer.
Even een korte technische uitleg van Alprazolam: Alprazolam behoort tot de benzodiazepinen. Het werkt rustgevend, spierontspannend en vermindert angstgevoelens. Artsen schrijven het voor bij angstgevoelens en gespannenheid, paniekstoornis en sociale fobie.
Maar na één tot twee weken gebruik komt de realiteit: verhogen! Want de dosis is niet meer hoog genoeg. Je lichaam en geest wennen er extreem snel aan. Ik werd er van tevoren lichtelijk voor gewaarschuwd, maar dat het zo heftig zou zijn had ik niet verwacht. Wanneer de angst echt
heel erg was gebruikte ik 2 mg per dag. Waar ik geen rekening mee gehouden had was gezien mijn aanhoudende slaapproblemen ik dat ook niet zomaar kon stop zetten.
Dus ik ben gestart met af te bouwen. Ik moest eerst wachten tot de antidepressiva z'n werk deed (wat op 4-5 weken bij mij was) en nu ben ik al 2 weken aan het afbouwen in combinatie met "den Deepak".
Wie "den Deepak" is? Dat vind je onderaan mijn blog. Ik ga heel eerlijk zijn: ik was geen fan van de eerste minuut. Maar na een maand begin ik er toch stilaan in te geloven dat het me rustiger laat inslapen. No worries, als je er niks van verstaat: dat is doodnormaal. Opzetten voor je gaat inslapen en gewoon kijken of het iets voor je is als je slaapproblemen hebt.
Het afbouwen valt eigenlijk soms best tegen.
Ik merk dat ik knorriger ben door het tekort aan slaap en vaak herval in piekeren. Ik heb ticks en tril vaak. En dat reageer ik momenteel af op de mensen die dicht bij mij staan.
Dus: Jongens, het spijt me. Ik ben momenteel een kriegelig wijf. Ik draai mijn bol van hersenspinsels tienduizend keer rond en stel me situaties in vraag die soms zelfs niet aan de orde zijn.
En ik twijfelde erover om deze online naar jou te richten, mijn lief. Maar man, wat heb je een engelengeduld (soms). Ik weet dat ik je daarbij pijn doe. Het laatste wat ik wil. En dat spijt me. Heel erg. Je bent een vechter, en ik bewonder je daarvoor.
Ik ben gewoon een kriegelig wijf. Gewoon. Even. I'm sorry.